شاعری که هشت سال است به طور حرفه‌ای شعر می‌گوید. او سال پیش تصمیم به انتشار نخستین مجموعه خود گرفته اما هنوز موفق نشده است. او درباره مسیری که طی کرده می‌گوید: «برای من این امکان نبود که از نزدیک با ناشر صحبت کنم. بعد از یک سال و نیم با من تماس گرفتند و گفتند مجموعه‌ام به دلیل مایه‌های اجتماعی‌اش، قابل چاپ نیست. برای شاعران گمنام‌تر باید واسطه‌ای وجود داشته باشد تا او را معرفی کنند. بیشتر ناشران آثار دوستان خودشان را منتشر می‌کنند و به ضعف و قوت شعر کاری ندارند.» 

شاعران نو ظهور که مجموعه‌اش را برای ناشری دیگر فرستاده، معتقد است در جوّی که خوب و بد از هم تشخیص داده نمی‌شود، بی‌انگیزه می‌شویم. او می‌افزاید: «من الان باید مجموعه دومم را چاپ می‌کردم. شاعرانی را می‌شناسم که ده، پانزده سال است شعر می‌سرایند؛ اما برای چاپ مجموعه اول خود سه سال معطل شده‌اند.» 

به گفته شاعران جوان، گرچه تعداد ناشران در حوزه شعر زیاد شده و برخی شاعران هم خود ناشر شده‌اند اما اوضاع بهتر نشده زیرا سلیقه‌های شخصی بیشتر وارد حوزه شعر شده دغدغه‌های قبلیشان را فراموش کرده‌اند. 

یکی دیگر از مشکلاتی که شاعران به آن اشاره می‌کنند اطلاع‌رسانی نادرست درباره شمارگان کتاب‌هاست: «متاسفانه بعضی ناشران کمتر از هزار نسخه چاپ می‌کنند اما آمار دیگری اعلام می‌کنند.» 

اما در اين بين چه بايد کرد

قدم اول در دنياي امروز بويژه در ايران توليد کتاب بصورت الکترونيکي است

به وسعت کاربران 45 ميليوني اينترنتي در ايران مي توانيد مشهور شويد و اثرتان را در ديدرس آنها قرار دهيد در حاليکه در چاپ سنتي حداکثر با صرف هزينه هاي ميليوني قادر به توليد چندهزار کتاب خواهيد شد که قطعا با مشکلات پخش، فروش و توزيع آنها در آينده مواجه مي شويد